Het gebroken koekjes fenomeen

Het gebroken koekjes fenomeen:

Ken je dat; het koekje van je kind breekt en vervolgens lijkt het alsof er een bom ontploft is? En alles waarbij wij als ouders denken; he, dat is toch niet zo erg? Of als je kind valt maar voor jouw gevoel wel heel hard en lang hierover moet huilen? Of als je kind naar bed moet op dezelfde tijd als altijd, maar ineens heel dramatisch gaat doen? Herken je dat? Dat noemen we in de opvoeding “het gebroken koekjes fenomeen”.

Dat betekent eigenlijk dat deze laatste gebeurtenis de druppel was van een overgelopen emmer, gedurende de dag. Zo krijgt je kind soms enorm veel prikkels op een dag te verwerken. Daarnaast ervaart je kind gedurende de dag vaak spanning, verdriet of boosheid. Soms omdat het iets niet mag wat je kind wel graag zou willen, omdat iets niet lukt wat je kind graag zou willen of omdat iemand anders hem/ haar gekwetst heeft,  je kind zijn/ haar gevoelens niet kon laten gaan omdat hij bijvoorbeeld ergens was waar hij die vrijheid niet voelde (school/BSO/peuterspeelzaal) of wat dan ook voor reden waarom de emmer van je kindje vol is! En dat laatste stukje, die ene (voor ons) kleine gebeurtenis wordt dan ineens een drama! 

Hoe troosten

Voor ouders is het dan vaak lastig om te troosten of begeleiden, omdat de gebeurtenis zelf niet zo heftig was. En wij willen als ouders graag onze kinderen gelukkig en vrolijk zien. Ook lossen wij graag problemen op, het liefste pratend. Zo hebben wij het ook geleerd.

Maar kinderen, net als wij soms, hebben gewoon even tijd nodig. Geen praatje, geen oplossing, gewoon even getroost worden. Het kind weet namelijk zelf ook niet waarom het zo verdrietig of boos is, maar voelt het wel zo. Het enige wat we als ouders eigenlijk hoeven te doen, is er zijn voor je kind. En soms is dat knuffelen en troosten, soms is dat in de buurt zijn en even lekker je kind laten schreeuwen of op de grond laten stampen (het klassieke peutergedrag). Kijk wat jouw kind op dit moment fijn vindt. En ik kan je verklappen, dat is bijna nooit; even lekker praten over een oplossing.

Hoewel wij dit erg gewend zijn en vaak onze eerste actie is, is dit niet waar je kind nu behoeften aan heeft. Als de emotie is gezakt, kan praten altijd nog even, met de nadruk op even! Midden in een emotie heb jij namelijk ook geen zin om “goedbedoeld advies” te ontvangen. Je bent gewoon boos of verdrietig! En de beste manier om met je emoties om te gaan, is om ze te “doorvoelen”. Luisteren naar je lichaam. Dit hebben de meeste van ons vroeger nooit geleerd en is dus even wennen.

Zo makkelijk..

Gelukkig is het daarom zo ontzettend makkelijk; je hoeft er alleen maar naast te zitten, meer niet. Je kunt proberen te troosten, te knuffelen. En als je kind aangeeft dat hij dat niet wil, dan niet. Dan zorg je dat je erbij bent, voor als de woede gezakt is en hij wel open staat voor een knuffel. En als jij vroeger weinig geknuffeld bent, zal je kind je misschien ook spiegelen en ook soms geen behoeften hebben aan een knuffel. Maar oefening baart kunst! Als jij als ouder rust voelt (want kinderen voelen wat jij bedoelt en horen niet wat jij zegt), dan maakt dat je kind ook rustig.

Uiteraard geef je daarnaast zelf het juiste voorbeeld en begeleid je hem ook in dit proces. Leer je hem dat het oké is om emoties te uiten. En daarna even te knuffelen als daar behoeften aan is (vaak wel bij kinderen, mits er geen vrienden of andere mensen bij zijn, want dan durft niemand zich “vrij” te voelen).

Dus.. als jij een volgende keer denkt dat je kind zich enorm aanstelt, overdrijft of raar reageert op een voor jou kleine gebeurtenis, denk dan even aan het gebroken koekjes fenomeen. Dan begrijp je allereerst je kind zijn gedrag iets beter, kun je zelf nadenken wat er misschien die dag gebeurt is en kun je je kind vervolgens daadwerkelijk helpen/begeleiden met zijn emoties. En als je kind weer rustig en ontspannen is, kun je altijd nog even kort vragen wat er die dag gebeurt is of dat je kind er misschien even over wil praten. En als je kind niets weet of nog niet kan praten, dan is dit oké. Het gaat erom dat je kind leert emoties te uiten en dat jij beseft dat je kind zich niet aanstelt, maar er van tevoren van alles is gebeurd en dit er nu even uit moet.

Veilige haven..

Vaak is dit ook als je kind thuis is of bij jou in de buurt en is dit een geweldig compliment dat je kind zich thuis en bij jou dus helemaal veilig voelt om emoties te mogen laten gaan. Mocht je denken dat het toch wel erg vaak is of denk je dat er iets anders aan de hand is, kun je me altijd even bellen en denk ik graag met je mee!

Mocht je meer hierover willen lezen, bekijk dan mijn boek “In 12 stappen een relaxed kind”.